Ratownicy straży pożarnej nie zajmowali się wyłącznie interwencjami w strefach pożarowych, ale również uczestniczyli w akcjach ratowniczych i działaniach podczas wystąpienia klęsk żywiołowych. Umundurowanie terenowe, stosowane przez ratowników, było więc wybierane przed akcją i dopasowywane do panujących na miejscu akcji warunków.
Rodzaje mundurów strażackich
Najbardziej rozpoznawalny i uniwersalnie stosowany mundur z niepalnych tkanin naturalnych, często uzupełniany również odblaskowymi paskami był przeznaczony do działania w strefach ograniczonego zagrożenia, i z tego powodu przede wszystkim stosowany był przez ratowników ochotniczej straży pożarnej. Personel zawodowy, zajmujący się działaniem w najbardziej poważnych wezwaniach w strefie wysokiego zagrożenia dla ratownika, stosował natomiast nowocześniejsze mundury strażackie, zapewniające znacznie lepszą ochronę przed konkretnymi zagrożeniami. Ze wszystkich rodzajów umundurowania ochronnego, bardzo często używany był zamknięty kombinezon ognioodporny, stosowany w miejscach w których ogniska pożarowe osiągały największe temperatury, a zwłaszcza podczas pożarów w zakładach przemysłowych. Mundur ten bowiem doskonale zatrzymywał rozgrzane powietrze, umożliwiając pracę w najtrudniejszych i najbardziej niebezpiecznych miejscach i ogniskach pożaru.
Był on z wyglądu bardzo podobny do stroju przeciwchemicznego, choć ten z kolei był stosowany głownie podczas pracy w terenie silnie skażonym chemikaliami niebezpiecznymi dla zdrowia i życia. Strój przeciwchemiczny, używany przez jednostki straży pożarnej był całkowicie szczelny, i posiadał wbudowaną maskę przeciwgazową oraz wewnętrzny aparat tlenowy. Umożliwiał bezpieczną pracę w strefie zagrożenia nawet do sześciu godzin, lub dłużej, po zastosowaniu większego zapasu tlenu.